Σχέση από αυτές που νομίζεις ότι θα πεθάνεις όταν σε χωρίζει. Θυμάμαι ότι το ένιωσα να μου έρχεται, αλλά προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να τον κρατήσω, λες και η μια μέρα η η μια εβδομάδα θα έκανε τη διαφορά. Και πίεζα με μηνύματα λατρείας, δώρα από το πουθενά, δόσεις αγάπης στην υπερβολή της. Μήπως με λυπότανε βρε παιδί μου, μήπως σκεφτότανε, ποιος θα με αγαπήσει πάλι έτσι. Μήπως, ξέρωγω τι μήπως. Σάμπως σκεφτόμουν λογικά;
Μέχρι εκείνο το πρωί, 1η Μαρτίου ήταν και σκέφτηκα, α πρώτη μέρα της Άνοιξης ( τις σκεφτόμουν αυτές τις αηδίες ) πως θα ήταν καλή ιδέα πριν πάω στη δουλειά μου να περάσω από το σπίτι του να του αφήσω ένα σημείωμα για το πόσο χαίρομαι που είμαστε μαζί και αυτή την Άνοιξη. Προφανώς βλέποντας τη stalker πλευρά μου βρήκε το θάρρος και με ξαπόστειλε την ίδια μέρα το απόγευμα.
Μην ξέροντας τι να κάνω και που να παω, είχα κάτσει στα σκαλάκια του σπιτιού του και αναρωτιόμουν πως θα συνεχιστεί η ζωή χωρίς αυτόν. Για ώρες. Μέχρι που βγήκε η κυρία που έμενε στον 1ο και με ρώτησε αν χρειάζομαι κάτι, και ντράπηκα και έφυγα.
Fast Forward 2 χρόνια και 2 δικές του γκόμενες μετά.
Είχαμε κρατήσει επαφή, γιατί καμμία λεει δεν τον αγάπησε όσο εγώ και μπορούσα να τον καταλάβω και να τον νιώσω ( η παπάτζα πήγαινε σύννεφο). Ήξερε ότι έβγαινα για ένα χρόνο με κάποιον που γνώριζε, από μια ευρύτερη παρέα. Μου τηλεφωνεί να μου πει κάποιο πόνο που είχε εκείνη την ημέρα, κάτι με κάποιον προϊστάμενο που τον στραβοκοίταξε ας πούμε. Γιατί μόνο στην πρώην έχει πλάκα να τα λες αυτά, η νύν τα βαριέται
-τελείωσες;
-ναι
-παντρεύομαι τον Αύγουστο
(κενό)
-είσαι εκεί;
-εδώ
-ωραία, απλώς ήθελα να το ξέρεις.
-δεν το περίμενα
-ναι, ήταν λίγο ξαφνικό αλλά η ζωή προχωράει μπροστά.
Την επόμενη μέρα βρήκα 3 κλήσεις του και ανησύχησα ότι κάτι έγινε.
-όχι, όλα καλά είναι
-και οι κλήσεις;
-ήθελα να σου πω ότι εχθές σκεφτόμουν ότι αν δεν είχαμε χωρίσει θα είχαμε ήδη ένα παιδί που θα ήταν ενός και θα το έλεγαν Αλέξανδρο.
-χωρίσαμε όμως
-ναι, απλά ήθελα να σου το πω
-δεν το περίμενα
-και;
-και δε με νοιάζει.